Monday, December 1, 2008

ေသနတ္တစ္လက္အေၾကာင္း


ျပတိုက္တံခါးမႀကီး ေသာ့ခေလာက္ဖြင့္သံနဲ႔အတူ စူး႐ွ႐ွေနေရာင္အလင္းက တံခါးခ်ပ္ႏွစ္ခုၾကားကေန တိုးဝင္ ျဖန္႔က်က္လာတယ္။
Old Model ေသနတ္အိုႀကီးဟာ အရင္ေန႔ေတြအတိုင္းပဲ မာန္ကို အျမင့္ဆံုးတင္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ျပသအသံုးေတာ္ခံဖို႔ ျပင္ဆင္လိုက္တယ္။
“လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲတြင္ အသံုးျပဳခဲ႔ေသာ ေမာ္ကြန္း၀င္ေသနတ္”
ထံုးစံအတိုင္း သူ႔ေအာက္က စာတန္းကို ျပန္ငံု႔ဖတ္ရင္း ဂုဏ္ယူေနစဥ္မွာပဲ သူ႔ကို လွမ္းၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ႔အသံ ၾကားရတယ္။
“မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ... ေတြ႔ရတာဝမ္းသာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မေန႔ညကမွ ဒီကိုေရာက္လာတာပါ ... အဘိုးရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ အေတြ႔အႀကံဳေလးေတြကို ျပန္ေျပာျပႏိုင္ရင္ သိပါရေစခင္ဗ်ာ”
ေသနတ္အိုႀကီးဟာ သူ႔ေဘးမွာ ခုမွေရာက္လာတဲ႔ ေသနတ္ကို ျပန္ၿပံဳးျပရင္း သူ႔အေၾကာင္းကို ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာနဲ႔ ျပန္ေျပာျပဖို႔ ျပင္ဆင္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ... အဲဒီအေၾကာင္းက သူအၿမဲ ျပန္ေျပာျပခ်င္ေနတဲ႔ အေၾကာင္းပဲေလ။ အခု ေမးတဲ႔သူ႐ွိတဲ႔အခါ တက္တက္ႂကြႂကြပဲ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္တယ္။
“..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....”
(ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ၿပီး လြတ္လပ္ေရးကို အရယူေပးခဲ႔တဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္ေသနတ္တစ္လက္ရဲ႕ ေက်နပ္စရာအေကာင္းဆံုး ခ်ိဳျမိန္မႈကို မွီေအာင္ေရးျပစရာ စကားလံုးမ႐ွိလို႔ပါ။ စာဖတ္သူကိုယ္တိုင္ပဲ တိုက္ပြဲဝင္ေသနတ္ေနရာကေန ဝင္ၿပီး စဥ္းစားေတြးေတာၾကည့္ၾကပါ။-- စာေရးသူ)
စကားအဆံုးမွာ ေသနတ္အိုၾကီးဟာ ဟိုးႏွစ္ေပါင္း ေျခာက္ဆယ္ေလာက္ကေန ပစၥဳပၸန္ကို ခုမွျပန္ေရာက္လာရသလို ေမာလ်စြာ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္လို႔။
ၿပီးေတာ့မွ သူ႔ကိုေမးတဲ႔ ေသနတ္အသစ္ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီး...
“ဒါနဲ႔ ေနပါဦး ... မင္းကေရာ ဘယ္လိုတာဝန္ေတြမ်ား ေက်နပ္ေလာက္စရာ ထမ္းေဆာင္ခဲ႔ၿပီး ဒီကိုေရာက္လာတာတုန္း။ ဒါေပမယ့္ မင္းကိုၾကည့္ရတာ အေတာ္ငယ္ေသးတာပဲ... သံုးလို႔မရေတာ့လို႔ ေရာက္လာတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး... ေျပာပါဦး”
ေသနတ္အိုႀကီးရဲ႕ ျပန္ေမးလိုက္တဲ႔ ေမးခြန္းဆံုးေတာ့ ေသနတ္အသစ္ဟာ မသိမသာေခါင္းငံု႔သြားတယ္။ ၿပီးမွ ပင့္သက္တစ္ခ်က္႐ိႈက္လိုက္ရင္း သူ႔အေၾကာင္းကို ေျပာျပတယ္။
“ဟုတ္ပါတယ္... အခုခ်ိန္ထိ ကြ်န္ေတာ္က သံုးလို႔ရေသးတဲ႔ ေသနတ္ေကာင္းတစ္လက္ပါပဲ။ ေသနတ္တစ္လက္ရဲ႕ တာဝန္ဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ိဳးရဲ႕ ရန္သူကို တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္းဖို႔ဆိုတာ အဘိုးလည္းသိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အရင္တုန္းကေတာ့ ရန္သူအစစ္အမွန္ကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့နဲ႔ တိုက္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ျပည္သူ႔အတြက္ တာဝန္ေက်ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ႔စိတ္နဲ႔ အဘိုးလိုပဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဂုဏ္ယူခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ထင္မထားပဲ အျပစ္မဲ႔ျပည္သူေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္သတ္ခဲ႔ရတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ကို ကာကြယ္ရမယ့္အစား လက္နက္မဲ႔တဲ့ျပည္သူကို ျဖိဳခြင္းဖို႔ အသံုးခ်ခံခဲ႔ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ျပည္သူ႔ရဲ႕ေသနတ္မဟုတ္ေတာ့ပဲ လူတစ္စုရဲ႕ေသနတ္ျဖစ္ေနၿပီလို႔ သိလိုက္ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေသနတ္မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ကို ဝမ္းနည္းနာၾကည္းခဲ႔ရတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ထဲက ေနာက္ထပ္ က်ည္ဆံထပ္ထြက္ခြင့္ မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ့္ကို သံုးမရေတာ့ဘူးထင္ၿပီး ဒီကို ပို႔လိုက္ၾကတာပါပဲ။”
တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ ေသနတ္ႏွစ္လက္လံုးဆီက ဘာသံမွ ထြက္မလာပဲ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ ၿပီးမွ ေသနတ္အသစ္က ေၾကကြဲေနတဲ႔အသံနဲ႔ တိုးတိုးေလးဆက္ေျပာလိုက္တယ္ ...
“ကြ်န္ေတာ့္ေအာက္မွာ သူတို႔ ဘယ္လိုစာတန္းမ်ား ခ်ိတ္ၾကမလဲ မသိဘူးေနာ္...” ။ ။

8 comments:

Anonymous said...

ေပးခ်င္တဲ႔ messageကုိထိေအာင္ေ၇းႏုိင္တယ္။ အားေပးလွ်က္ပါဗ်ာ

Anonymous said...

ၾကိဳက္သြားျပီဗ်ာ...ဒီပိုစ္တိုင္တယ္က ကြ်န္ေတာ္ရဲ့တိုင္
တယ္နဲ႔တူတယ္..ကြဲသြားတာက ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ခ်ာ္ေလးပါ ၊ေက်နပ္တယ္ဗ်ာ ..တေသြးထဲမို႔

Younggun said...

ေသနတ္ေတြအေၾကာင္း ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ကိုယ့္ နာမည္လည္းျပန္ငံု႔ၾကည့္မိတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘြန္ဂ်ိဳဗီသီခ်င္းႀကိဳက္လို႔ ဒီနာမည္ေပးမိတာ။ တကယ္လို႔ ေသနတ္တစ္လက္သာ ျဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆုိရင္.. ေတာင္းယူလို႔ မရတဲ့ အရာအတြက္ တုိက္ယူေပးႏုိင္မယ့္ ေသနတ္ေကာင္းတစ္လက္ ျဖစ္ခ်င္ပါရဲ႔ဗ်ာ။ တကယ္ပါပဲ။

ၾကယ္ျပာ said...

ဖတ္လို႕ေကာင္းပါတယ္ ... း)

Anonymous said...

ရုိက္ခ်က္ကေတာ့ၿပင္းတယ္ဗ်ာ။ၾကိဳက္တယ္ အရမ္းၾကိဳက္တယ္ ထိထိမိမိနဲ႔ ၿပည္သူေတြဘ၀ကုိေဖာ္ၿပထားတာ။
ဆက္လက္ၿပီးေရးသားႏုိင္ပါေစဗ်ာ

MANORHARY said...

ေသနတ္တစ္လက္အေၾကာင္းလာဖတ္သြားပါတယ္။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ေကာင္းမွေကာင္းပဲဗ်ာ.....
လိုခ်င္တာကိုရေအာင္ေရးႏိုင္တယ္.....
ခ်ီးက်ဴးတယ္ဗ်ိဳ႕....
အားေပးလွ်က္ပါ။။။။

eveningstar said...

ေအးဗ်ာ၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္ဝင္စားတယ္။ အဲဒီခ်ိတ္ဆြဲမယ့္ စာတမ္းကိုသိရင္ ကြၽန္ေတာ့္လည္း ေျပာျပပါဦး။