Saturday, October 10, 2009

စိတ္လိုလက္ရ ေအာ္ဆိုျဖစ္ေသာ သီခ်င္းမ်ား

ရြာျပန္ေတာ့မလို႔ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာဖို႔ လာပါတယ္ ဆိုမွ တက္ဂ္ထားတာနဲ႔ ေတြ႔ေနရတယ္။ ရြာျပန္မွာက ၾကာမွာဆိုေတာ့ ႏွင္းေဟမာ ရဲ႕ တက္ဂ္ကို ခ်က္ခ်င္းပဲ ေရးေပးရင္း တလက္စတည္း ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။

က်ေနာ္က အဆိုေတာ္႐ူးဆိုေတာ့ အားအားရွိ သီခ်င္းေတြပဲ ေအာ္ဆိုေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဆိုျဖစ္တဲ႔ သီခ်င္းေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးေပါ့။ ပ်င္းတဲ႔အခါ ေအာ္ဆိုတယ္။ သခ်ၤာတြက္တဲ႔ အခါ ေအာ္ဆိုတယ္။ မူးတဲ႔ အခါ ေအာ္ဆိုတယ္။ ႀကံဳတုန္း က်ေနာ့္ ႐ိုက္ေပါက္ အေၾကာင္း ေျပာျပဦးမယ္။ တခါက က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္း အေဖ ဆံုးလို႔ အသုဘအိမ္မွာ ထံုးစံအတိုင္း သခ်ၤာတြက္ၾကပါတယ္။ ဖဲ႐ိုက္တာကို ေျပာတာေနာ္ :-) ေသာက္လိုက္ ႐ိုက္လိုက္ မိုးအလင္းဆိုေတာ့ သန္းေခါင္ေက်ာ္ေတာ့ က်ေနာ္ မွန္ပါၿပီ။ ဖဲေလးႏို္င္ေတာ့ စိတ္ထိန္းမရေတာ့ပဲ က်ေနာ့္ဗီဇအတိုင္း အားလံုးကို ေမ့ၿပီး သီခ်င္းေအာ္ဆိုလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ရွိသမွ်လူ အကုန္ အံ့ၾသတိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ ေဘးက သူငယ္ခ်င္းက သတိေပးမွပဲ က်ေနာ္ အသိျပန္၀င္သြားတယ္။ အဲလိုကို ႐ူးတာ ... ႐ိုက္ေပါက္ ... သူမ်ား အသုဘ အိမ္မွာ သီခ်င္းေအာ္ဆိုတဲ႔ေကာင္။

က်ေနာ္က ေရာ႔ခ္ ခေရဇီဆိုေတာ့ ဆိုတတ္တဲ့ သီခ်င္းေတြကလည္း IC ရဲ႕ သီခ်င္းေတြပဲ မ်ားပါတယ္။ အဂၤလိပ္သီခ်င္းေတြကိုေတာ့ နားပဲ ေထာင္တတ္္ပါတယ္။ မဆိုတတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္စိတ္ထဲကပါၿပီး အၿမဲ ေအာ္ဆိုေနတတ္တဲ့ သီခ်င္းကေတာ့ ေလးျဖဴရဲ႕ ထြက္ေပါက္ သီခ်င္းပါပဲ ....
ဆူးေတာထဲ ေရာက္သြားတဲ႔ ငါ့ရဲ႕ ညခရီး ေရွ႕သို႔ မတိုးႏိုင္တဲ႔ အထိ ...
႐ံႈ႕ခ်တဲ႔ မ်က္လံုးနဲ႔ မင္းကို ၾကည့္ခ်င္သလား အျပစ္တို႔ မေတြ႔ႏိုင္တဲ႔ အဆံုး ....
ဘာကို ရွာရွာမရတယ္ .... အားလံုးဟာ ပိတ္ဆို႔ဆဲ ....
ထြက္ေပါက္မ်ား ပိတ္ကာထားတယ္ ... မိုးလင္းသြားလည္း ဘာထူးလဲ ...

ၿပီးေတာ့ ၾကယ္စင္မ်ားရဲ႕လမ္း ....
ရွင္သန္လာခဲ႔ၾကရ ... ရွည္ၾကာတဲ႔ ဂတိမ်ားၾကား ...
နာက်င္စြာ ေျခာက္လန္႔ခဲ႔တဲ႔ ဒီညေတြရဲ႕ၾကား ......
နာက်င္စြာ ေက်ာခိုင္းခဲ႔တယ္ .... ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရယ္
(အဲဒီေနရာေရာက္ရင္ က်ေနာ္ နာနာက်င္က်င္ ေအာ္ဆိုတတ္ၿမဲပါ)။

ေနာက္တစ္ပုဒ္က ေလးျဖဴရဲ႕ ဧရာ၀တီညမ်ား ...
ဧရာ၀တီရဲ႕ စကားေျပာသံ ... ရင္ခုန္ေနတဲ႔ သက္ရွိ ျမစ္တစ္စင္း
နာက်င္စြာနဲ႔ ညည္းတြားသံ ဒီအခ်ိန္မွာ မင္းၾကားသိႏိုင္ပါေစ ...
အတိတ္ေတြ မေပ်ာက္ကြယ္ပါ ... အသက္ရွင္ ျမစ္ေရလိုစီး ...
ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ... အနာခံ ေပးဆပ္ျခင္း .....
ဧရာ၀တီညမ်ား .... စီးဆင္း ......
(အဲဒီသီခ်င္းကို က်ေနာ္ တင္ဖူးပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ နားဆင္ႏိုင္ပါတယ္)။

ေရးရရင္ေတာ့ ကုန္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ ဂစ္တာတီးရင္း က်ေနာ္ မွန္လာၿပီဆို ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ပဲ ေအာ္ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ထူးအိမ္သင္ေရးၿပီး မြန္းေအာင္ဆိုခဲ႔တဲ႔ ... အေရးႀကီးၿပီ ညီေနာင္ အေပါင္းတို႔ ... ေသြးစည္းကာ ညီေစ ညီၾကစို႔ ... ငါတို႔ရဲ႕ သမိုင္းတစ္ေခတ္ကို ငါတို႔ ေသြးနဲ႔ ေရးခဲ႔သည္ ... ေသြး သစၥာနဲ႔ ျပဳခဲ႔သည္ ဆိုတဲ့ အဆံုးသတ္တိုက္ပြဲ သီခ်င္း။

ေနာက္ က်ေနာ္ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ ေရးထားတဲ႔ လူႀကီးလာမည္ ဆိုတဲ႔ သီခ်င္း ...
လူႀကီး လာပါမယ္ ... ပန္းအိုးေတြ ထားထားပါ ...
လူႀကီး လာပါမယ္ ... အမိႈက္ေတြ လွဲထားပါ ...
လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းမ်ား .. ေဆးေတြ သုတ္ၿပီးပလား ...
လမ္းေဘး ေစ်းဆိုင္မ်ား သိမ္းေလ ... သိမ္းၾကပါ ...
လူႀကီး မ်က္စိေနာက္မယ္ ... လမ္းေတြ ရွင္းထားပါ ...
(အဲဒီသီခ်င္းကို ေနာက္ႀကံဳရင္ က်ေနာ္ အရင္ကလိုပဲ ျခင္ေထာင္ခ် အသံသြင္းၿပီး တင္ပါ့မယ္)။

ဒီေလာက္ပါပဲ။ ေျပာရရင္ က်ေနာ္ေအာ္ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းေတြက ခံစားခ်က္ ရွိရင္ ရွိသလို ေျပာင္းလဲတတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ႏွလံုသားရွိတဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္ ခ်စ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါဆိုလည္း ႏူးညံ့တဲ႔ အခ်စ္သီခ်င္းေလးေတြ ညည္းေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြကိုေတာ့ မေရးေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ေတာ္ၾကာ ဒီေကာင္ ႐ုပ္ၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ႏြဲ႕ ေနျပန္ၿပီလို႔ ေျပာခံရမွာ ေၾကာက္လို႔ပါ။ ႏွင္းေဟမာေရ ဒီေလာက္ပဲေနာ္။ အခ်ိန္မရလို႔။ ေက်နပ္ေပးၾကပါ။ မေက်နပ္လည္း ေက်နပ္ေပးၾကပါ။ (ဒါေတာင္ အမ်ားႀကီးျဖစ္သြားတယ္)။

ကဲ ခု .. ဒုတိယပိုင္း အစီအစဥ္ျဖစ္တဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ျခင္း အစီအစဥ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ရြာျပန္ေတာ့မွာေၾကာင့္ အြန္လိုင္း ေလာကနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ပါမယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေရးျခင္း ဘေလာ့ဂ္ လည္ျခင္းမ်ားကို ေခတၱ ရပ္နားထားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ျပန္လာမွာပါ။ တစ္လၾကာရင္ၾကာမယ္။ တစ္သက္လံုးၾကာခ်င္လည္း ၾကာႏိုင္ပါတယ္။ အေပၚက Tag ပို႔စ္နဲ႔ လိုက္ေအာင္ ေရးရရင္ ေဟမာေန၀င္း သီခ်င္းလိုေပါ့ဗ်ာ။
ဘယ္အခ်ိန္ ေသမွာကို ႀကိဳမသိၾကတဲ႔ ဘ၀မွာ ...
ႀကိဳတင္ေရးထားတဲ႔ ႏႈတ္ဆက္သီခ်င္း ....။
ခြဲခြာေနရတဲ့ အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ က်ေနာ္ ေသခ်င္လည္း ေသသြားႏိုင္တယ္ေလ။ အနိစၥ အၿမဲမရွိတဲ႔။ ေကြးေသာလက္ မဆန္႔မီ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီေပါ့။ အဲဒါမ်ား ေသရင္ နင္ဘယ္လို ျပန္လာမွာလဲလို႔ ေမးခ်င္တယ္ မဟုတ္လား။ က်ေနာ္ျပန္လာမွာပါ။ ေသရင္ေတာင္ ေနာက္ဘ၀က် ေရာက္ေအာင္ ျပန္လာခဲ႔ပါ့မယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေလာကႀကီးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္ ..........။ ။

Thursday, October 8, 2009

စစ္မွန္မႈ


‘ပလံု’

ေသာ့ခေလာက္တစ္ခုကို ျမစ္ေရထဲ လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္။

“ေဟ့လူ ... ေသာ့ခေလာက္ အေကာင္းႀကီးဗ်ာ ... ဘာလို႔ လႊင့္ပစ္ရတာလဲ ...?”

“ေသာ့ေပ်ာက္သြားလို႔ပါ ...”

“ဟာ ... အဲဒါဆိုလည္း ေသာ့တုလုပ္ၿပီး သံုးလို႔ ရတာပဲ .. ႏွေမွ်ာစရာႀကီး ...”

“ဟုတ္တယ္ ... ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ေသာ့ခေလာက္ေနရာက ၀င္စဥ္းစားမိလို႔ပါ ...”

“ဗ်ာ ... ဘယ္လို ..?”

“ကိုယ့္ကို ေသာ့တုနဲ႔ ဖြင့္ၿပီး အသံုးခ် ခံရတာထက္ ေရထဲခုန္ခ်ၿပီး သတ္ေသလိုက္တာက ပိုေကာင္းတယ္ဗ် ...”

ေျပာၿပီး အၿပံဳးစစ္စစ္တစ္ခုနဲ႔ သူ႔ကို ၿပံဳးျပရင္း ကၽြန္ေတာ္ လွည့္ထြက္ လာခဲ့တယ္။ ။

Sunday, October 4, 2009

မူးေနတဲ႔ မနက္

(က)
ေျဖေဆးမဲ႔ အဆိပ္ကို
အလြယ္တကူေတာ့
ေမာ့ေသာက္ခဲ႔တာ မဟုတ္ရပါဘူး။

(ခ)
ေ၀းကြာျခင္းေတြကို
ကဗ်ာလို ေရးေရးၿပီး
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ႏိုင္ေနတဲ႔ ေကာင္အတြက္
အေၾကာင္းျပခ်က္က
လံုေလာက္တန္ ေကာင္းပါရဲ႕။

(ဂ)
မွတ္ထားစမ္းပါ ...
ေလာကမွာ မာယာမဲ႔တဲ႔ ေကာင္မေလးကလည္း
အသည္း ခြဲတတ္သတဲ့ ... ။

(ဃ)
ေျပာရရင္ေတာ့ ...
ဘ၀ဆိုတာ .. အဆိပ္ကို
အခ်စ္နဲ႔ ေရာၿမိဳခ်ၿပီး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ထားတတ္ဖို႔ လိုတာေပါ့။

(င)
ဇာတ္သိမ္းမွ (လြမ္းျပေနမယ့္အစား)
တရားနဲ႔သာ ေျဖပါေတာ့ကြယ္။ ။