တာရာမင္းေ၀ =

သူဟာ လမ္းျပသူသက္သက္မဟုတ္ဘူး
..... ..... လမ္းေဖာက္သူျဖစ္တယ္ .....။
သူဟာ ေနာက္လိုက္တစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး
..... ..... ဦးေဆာင္သူျဖစ္တယ္ .....။

ပေလတိုရဲ႕ မွန္ကြဲစေတြေပၚ
နင္းေက်ာ္ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း
ေရွ႕ဆံုးက သြားႏွင့္သူ .....
ၾကယ္ျမင္ လျမင္ ေလာကဓံကို
ဟားတိုက္ရယ္ေမာရင္း
ေက်ာက္သားေပၚ ထြင္းထုခဲ႔တဲ႔
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရာဇ၀င္ .....။

သူဟာ ပန္းတစ္ပြင့္မဟုတ္လို႔
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ပြင့္ခြင့္ မရေပမယ့္
ထာ၀ရ ေမႊးပ်ံ႕ေနမယ့္ ရနံ႔ေတြကို
ကမၻာေျမအတြက္ ခ်န္သြားခဲ႔သူ .....။

သူေျပာခဲ႔တဲ႔ စကားအတိုင္း
သူဟာ အႏုပညာသမား မဟုတ္
သူကိုယ္တိုင္က အႏုပညာ ျဖစ္တယ္ ....။

တာရာမင္းေ၀ = အႏုပညာ
အႏုပညာ = ထာ၀ရ ရွင္သန္ျခင္း
တာရာမင္းေ၀ = ထာ၀ရ ရွင္သန္ျခင္း ။ ။

(ဆရာတာရာမင္းေ၀ ကြယ္လြန္ျခင္း ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ)

ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔အတူ ဟိုးတုန္းက ေရးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ အလြမ္းေျပ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ ကိုေအာင္ဒင္ စီစဥ္တဲ႔ တာရာမင္းေ၀ အမွတ္တရ စာစုမ်ား စာအုပ္ထဲမွာ ပါတဲ႔ ကဗ်ာေလးပါ။

ထာ၀ရလင္းမယ့္ တာရာသို႔

ဆိုင္းသံဗံုသံမပါပဲနဲ႔
ခင္ဗ်ားထြက္သြားတဲ့ေန႔က
မိုးေတြၫိဳ႕ေနလိုက္တာ...။

တာ၀န္ေက်ခဲ႔ပါတယ္ဆိုတာထက္
ပိုၿပီးတန္ဖိုး႐ွိေအာင္
ခင္ဗ်ားေနထိုင္ခဲ႔တာပါ။

လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔လြတ္လပ္ခြင္႔ေတြ
မိုးလိုေခါင္ေနတဲ႔ေခတ္မွာ
ခင္ဗ်ားတီးျပခဲ့တဲ့ဗံုသံေတြက
အားမာန္အစစ္ျဖစ္ေစခဲ႔တယ္။

အလံမထူခဲ့တဲ့လက္ေတြနဲ႔
ဘယ္လက္ထဲမွာ၀ွက္ထားတဲ့ပံုျပင္ေတြကို
မေျပာႏိုင္ေတာ့ေပမယ့္
မနက္ျဖန္မွာထားခဲ့တဲ့
ခင္ဗ်ားရဲ႕မ်က္ႏွာကို
အဆံုးမ႐ွိအနာဂတ္မ်ားစြာတုိင္
လူနံပါတ္ ၁၃ အျဖစ္နဲ႔
ျမင္ေယာင္ေနၾကဦးမွာပါ...။

ခင္ဗ်ားေရးခဲ႔တဲ႔
သံသရာေတးသြားထဲကလို
ယမမင္းဆီမွာ နီကိုရဲနဲ႔ေတြ႔ရဲ႕လား?
ဒါေပမယ္႔ေသခ်ာပါတယ္
ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူ႔ရဲ႕ထိုင္ခံုကိုမွ
အတင္းအဓၶမ မလုခဲ့ဘူးဆိုေတာ့
ေကာင္းရာမြန္ရာကိုပဲေရာက္ရမွာေပါ့...။

ခင္ဗ်ားထားခဲ့တဲ့
က်ေနာ္တို႔ေနတဲ့ႏိုင္ငံက
ခင္ဗ်ားမျမင္လိုက္ရတဲ့
ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအေၾကာင္း
ခင္ဗ်ားကိုေျပာျပခ်င္လိုက္တာ။

အာဏာ႐ူးဖက္ဆစ္လက္သစ္ေတြရဲ႕
ရက္စက္မႈေတြ ... ႐ိုင္းပ်မႈေတြ ...
အုိ...အစ္ကိုေ႐ႊဘုန္းလူ
ႀကံဳတဲ့အခါခင္ဗ်ားရဲ႕အိပ္မက္ေတြနဲ႔
ျမင္းစီးထြက္ၿပီးၾကည့္လွည့္ပါဦး။ ။

(ဆရာ တာရာမင္းေ၀ သို႔ အမွတ္တရ)