သူငယ္ခ်င္းေရ .. ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး

နိဒါန္း

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက .........

စာကိုယ္

ကိုယ္ေစာင့္နတ္ကေလး ခါရာ ေနမထိ ထိုင္မသာ ျဖစ္ေနေလသည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ သူ႔သခင္ ေႏြဆူးလကၤာ အပ်င္းႀကီး၍ ဘာစာ ဘာကဗ်ာမွ မေရးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ကေလး ခါရာ ေရရြတ္လိုက္သည္ .....

“ေတာက္ ! ဒီလူ အပ်င္းႀကီးၿပီး ဘာစာမွ မေရးပဲနဲ႔ အေဟာင္းႀကီးကို အသစ္လိုလိုနဲ႔ ျပန္တင္ထားတာ သူမရွက္ေပမယ့္ ... ငါ ရွက္တယ္” (မွတ္ခ်က္။ ။ တစ္ခါတည္းပါ။ အရင္တင္ထားတဲ႔ ကံၾကမၼာအတုက အေဟာင္းႀကီးဗ်။ ဘာမန္႔မွ မရလို႔ အသစ္လိုလို ျပန္တင္ထားတာ ... ဟီး ဟီး)

ထိုစဥ္ ....
ေဖာက္ကနဲ အသံႏွင့္အတူ ခါရာ့ေဘးသို႔ နတ္တစ္ပါး ေပၚလာေလသည္။

“ ..... ..... ..... ..... ”

ခါရာ။ ။ “ဟင္ ... နင္ ... နင္ ဘယ္လို ေရာက္လာတာလဲ? သူ သူ .. ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္လာၿပီလား?”

ထို ကိုယ္ေစာင့္နတ္မေလး၏ အမည္မွာ ဗာေဒ ျဖစ္ပါသည္။ ခါရာ့သခင္ ေႏြဆူးလကၤာ၏ သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ရေသာ ကိုယ္ေစာင့္နတ္မေလးျဖစ္ပါသည္။

ဗာေဒ။ ။ “ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ? မေရာက္ပါဘူးဟာ”

ခါရာ။ ။ “ဟင္ ... ဒါဆို ... နင္က ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ? ေလယာဥ္နဲ႔လား?”

ဗာေဒ။ ။ “ဟဲ႔ ... နတ္ဟဲ႔ နတ္ ... ဘယ္က ေလယာဥ္စီးစရာ လိုမွာလဲ”

ခါရာ။ ။ “ေအး ... ဟုတ္သားပဲ ... ထားေတာ့ဟာ နင္လာတာ ဘာကိစၥလဲ?”

ဗာေဒ။ ။ “ေအာင္မယ္ ... နင့္ဆီကို ငါက ကိစၥမရွိပဲ လာရမွာလား?”

ခါရာ။ ။ “ေအး ... အဲဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္ ... ဒါဆို ဘာကိစၥလဲ?”

ဗာေဒ။ ။ “ငါ့သခင္မရဲ႕ ေမြးေန႔ နီးၿပီေလ ... အဲဒါ နင့္သခင္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ တစ္ခုခု ေရးရေအာင္ လာသတိေပးတာ”

ခါရာ။ ။ “အဲဒါ ငါသိတယ္ ... သတိလည္း ရတယ္ ... ခက္တာက နင့္သခင္မက ငါ့သခင္ကို စကားမေျပာဘူးဟ ... အဲဒါေၾကာင့္ ငါ့သခင္က ေရးရခက္ေနတယ္ ”

ဗာေဒ။ ။ “ေအး ... ဟုတ္တယ္ ... ဒါေပမယ့္ ... မေရးလို႔ မရဘူး ... ေရးကို ေရးရမယ္ ... အဲဒါ နင့္မွာ ဘာအႀကံရွိလဲ?”

ခါရာ။ ။ “ဒီလိုလုပ္ ... အရင္ဆံုး နင့္သခင္မက ငါ့သခင္ကို စကားေျပာေအာင္ လုပ္မယ္ အဲဒါမွ ငါ့သခင္က နင့္သခင္မကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ တစ္ခုခု ေရးလာလိမ့္မယ္”

ဗာေဒ။ ။ “ေအးဟ ... အဲလိုပဲ ႀကိဳးစားၾကည့္တာေပါ့”

ထို႔ေနာက္ ခါရာႏွင့္ ဗာေဒတို႔သည္ အိပ္မက္နတ္သမီးထံ သြားေရာက္၍ ဗာေဒ၏သခင္မအား အိပ္မက္တစ္ခုခု ေပးရန္ စီစဥ္ၾကေလသည္။

အိပ္မက္နတ္သမီး။ ။ “ဘယ္လို အိပ္မက္မ်ိဳး ေပးေစခ်င္လဲ?”

ဗာေဒ။ ။ “ေႏြဆူးလကၤာနဲ႔ ပတ္သက္တာ တစ္ခုခုေပါ့”

အိပ္မက္နတ္သမီး။ ။ “အင္း အင္း ... ဟုတ္ၿပီ ... ဒီေန႔ည ေပးလိုက္မယ္”

(ဘယ္လို အိပ္မက္လည္းေတာ့ က်ေနာ္လည္း မသိဘူး။ သူကလည္း ေျပာမျပဘူး သတ္ခ်င္သတ္ပစ္လိုက္လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ဗ် :-)

ဤသို႔ျဖင့္ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ........

သူငယ္ခ်င္း။ ။ “ .............. ............ ”

ေႏြဆူးလကၤာ။ ။ “ ............... ............ .........”

သူတို႔ အရင္အတိုင္း သူငယ္ခ်င္း အစစ္မ်ား ျပန္ျဖစ္သြားၾကေလသည္ ...။

ထို႔ေၾကာင့္ ေႏြဆူးလကၤာက ထိုသူယ္ခ်င္းမေလးအတြက္ ဤဝတၱဳအား ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေရးေပးလိုက္ေလသည္။

နိဂံုး

ၿပီးပါၿပီ ..................
ဒန္ တန္႔ တန္ ...........။ ။

(မွတ္ခ်က္။ ။ ဆရာနီကိုရဲ၏ နတ္ငယ္အား အေျခခံပါသည္။)