၀ကၤဘာလမ္း

ငါ့အျဖစ္က ဇာတ္သိမ္းျပဖို႔ကို
စာမ်က္ႏွာေပ်ာက္ေနခဲ့တယ္။
ညတိုင္း ငါ့စိတ္႐ိုင္းေတြကို
အဲဒီ စားက်က္မွာ သြားေက်ာင္းရတာ အေမာ။
ေႏြကို ပူလြန္းလို႔ ေ႐ွာင္ေျပးခဲ႔တယ္
ခိုလံႈမိတဲ႔ အခန္းက ငရဲျဖစ္ေနေပါ႔ ...။
ျဖတ္ခဲ႔ရတဲ႔လမ္းက ခါးတယ္ ...။
ေပ်ာက္ေနတဲ႔ စာမ်က္ႏွာမွာ
ငါ့အတြက္ အေျဖေတြ ႐ွိေနလိမ့္မယ္ ...။
လမ္းဆံုေရာက္ရင္ ဘယ္သြားရမလဲ ?
၀ကၤဘာတစ္ခုဆံုးရင္ ေနာက္၀ကၤဘာတစ္ခု
ေရာက္ေရာက္လာတတ္တာ ငါ့ဘ၀ေပါ့ ...။
တကယ္ဆို ေႏြက ဒီေလာက္မဟုတ္ပါဘူး
ေျခလွမ္း စ မယ္ျပင္တုိင္း ဇာတ္သိမ္းကို ႀကိဳေတြးမိရင္း
........... ေမာတယ္ .........။ ။