အသံတစံုတရာ

ေဆာင္းဦးညေတြဟာ
ဟုိအရင္ႏွစ္ေတြအတိုင္းပဲ
အလြမ္းဖြဲ႔သံစဥ္ေတြကို
႐ိႈက္ငိုသီဆိုရင္း
ျပတင္းေပါက္ကို လာေခါက္ေနၾကၿပီ။
ၾကားခြင့္မရွိေတာ့တဲ႔
အသံတစံုတရာမ်ား
ႏွင္းစက္ေတြၾကားမွာ ပုန္းခိုေနတာလား။
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေလ...
အသံတစံုတရာဟာ
ဘယ္တုန္းကမ်ား ႐ိႈက္ငိုဖူးလို႔လဲ ...
ငါသာ... အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ
ေၾကကြဲျပခဲ့ဖူးတာ ...
ငါပါ ......။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ျပတင္းေပါက္ကိုဖြင့္လိုက္တယ္
ၿပီးေတာ့ အလြမ္းေတြနဲ႔အတူ
ငါ ကခုန္ပစ္လိုက္တယ္။
ေဆာင္း ... ည .... ေတြ
အရည္ေဖ်ာ္ပစ္တာေတာင္
ပူေလာင္ျပင္းျပတုန္း....။
အသံတစံုတရာေရ.....။
ဟယ္လို ... ၾကားရလား
အသံတစံုတရာေရ.........။
ျပန္လာခဲ႔ပါ
ဟိုး ......... အတိတ္ေတြထဲကေန
..... ျပန္လာခဲ႔ပါ။
အရင္လို တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔အခါ...
ငါ့ သက္ျပင္းခ်သံ တိုးတိုးေလး
နင္ျပန္ၾကားေယာင္တဲ႔အခါ...။ ။