က်ေနာ္ႏွင့္
၀ိညာဥ္ေခၚသံ
ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔
အိမ္ၿခံ၀င္းတံခါးအျပင္ကို ထြက္ၿပီး က်ေနာ္ ေခၚလိုက္ပါတယ္ …။
၀ိညာဥ္ေတြကိုပါ
…။
ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး။
စကားေျပာေဖာ္မရွိလို႔ ေခၚမိတာ ..။
ေရာက္လာပါတယ္
…။
အလံုးအရင္းနဲ႔ကို
ေရာက္လာတာ …။
သူတို႔ကို
ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ စိတ္ပ်က္သြားတယ္ …။
ဒါနဲ႔ပဲ
ကိုယ္ေခၚထားတဲ႔ ၀ိညာဥ္ေတြကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္ႏွင္ရတယ္ …။
“
ဟာဗ်ာ … သြားေတာ့ သြားေတာ့ … က်ေနာ္ စကားမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး ”
အဲဒီ
၀ိညာဥ္ေတြကလည္း က်ေနာ့္ကို ျပန္စိတ္ပ်က္သြားတယ္။
“
ဘာလဲဟ … ”
“
ဘယ္လိုေကာင္ပါလိမ့္ ... ”
“
….. ….. ….. ”
အသံမ်ိဳးစံု
ေရရြတ္ရင္း ၀ိညာဥ္ေတြ အလံုးအရင္းနဲ႔ပဲ ျပန္လွည့္ထြက္သြားတယ္။
၀ိညာဥ္အိုႀကီး
တစ္ေယာက္/ တစ္ေကာင္/ တစ္ခုကေတာ့ ျပန္မသြားေသးပဲ က်ေနာ့္ကို နားမလည္သလို ၾကည့္ၿပီး
ေမးတယ္ …။
“
ေနပါဦး … မင္းပဲ ငါတို႔ကို ေခၚတာေလ … ခုေတာ့ ဘာမွ မေျပာပဲ ဘာလို႔
ျပန္ႏွင္ထုတ္ရတာလဲ ”
က်ေနာ္
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ / မေျပာခ်င္ေျပာခ်င္/ စိတ္မပါ့တပါ နဲ႔ပဲ ရွင္းျပလိုက္ရတယ္။
“
ဟုတ္ပါတယ္ … က်ေနာ္ ေခၚတာပါ … ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္
စကားေျပာခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ဘူး ”
၀ိညာဥ္အိုႀကီးက
ျပန္ေမးပါတယ္ …။
“
ေအး … အဲဒါ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ”
“
ခင္ဗ်ားတို႔က နာမ္ခ်ည္းပဲကိုး … ႐ုပ္မွ မပါတာ …”
က်ေနာ့္အေျဖကို
ၾကားေတာ့ ၀ိညာဥ္အိုႀကီး မေက်မနပ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။
ၿပီးေတာ့
ကတ္ကတ္ မလန္တလန္နဲ႔ က်ေနာ့္ကို ျပန္ရန္ေတြ႔ပါတယ္ …။
“
ေအာ္ … ငါတို႔ကလည္း မင္းလို ေခါင္းမရွိတဲ႔ ေကာင္နဲ႔ စကား မေျပာခ်င္ပါဘူး ”
က်ေနာ္
ေၾကာင္သြားတယ္။ ကိုယ့္ေခါင္းကိုယ္ ျပန္စမ္းရင္း သူ႔ကို ျပရတယ္ …။
“
ေခါင္း … ရွိပါတယ္ဗ် … ဒီမွာေလ … က်ေနာ့္ ေခါင္း ”
“
ငါေတာ့ … မျမင္ဘူးကြ … ”
၀ိညာဥ္အိုႀကီးက
ေခါင္းခါရင္း ေျပာပါတယ္ …။ ( ဟင့္ … ႐ုပ္ရွိတဲ႔ က်ေနာ့္ ေခါင္းကို မျမင္ပဲ ခါေနတဲ႔
အဲဒီၤ နာမ္ ေခါင္းႀကီးကို က်ေနာ္ ျမင္ရတယ္ …။ မုန္းလိုက္တာ … )
“
မင္း … ေတာ္ေတာ္ စားသလား ”
၀ိညာဥ္အိုႀကီးက
ေမးတာပါ။ က်ေနာ္ ထပ္ေၾကာင္သြားတယ္ …။
“
ဟင္ … ဘာ … ဘာလဲ ”
“
မင္း … ေတာ္ေတာ္ စားသလားလို႔ ”
က်ေနာ္
သေဘာေပါက္သလို ျဖစ္သြားပါတယ္။ သူျမင္သလား၊ မျမင္သလား မသိေပမယ့္ က်ေနာ္
ရွက္ၿပံဳးေလး ၿပံဳးရင္း ျပန္ေျပာရတယ္ …။
“
အဟဲ … ဟဲဟဲ … စား … စားပါတယ္ ”
“
ဪ … ဪ … အဲဒါေၾကာင့္ကိုး … ”
၀ိညာဥ္အိုႀကီးက
သူ႔နာမ္ေခါင္းႀကီးကို တၿငိမ့္ၿငိမ့္ လုပ္ရင္း ေျပာပါတယ္။
က်ေနာ္
သံုးခါေျမာက္ ထပ္ေၾကာင္ရပါတယ္ …။
“
ဘာ … ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္ ”
“
မင္းက လူေတာ့ … လူပဲကြ … ”
“
ဟုတ္ … ဟုတ္တယ္ေလ … ”
“
ဒါေပမယ့္ … စားလြန္းလို႔ ေခါင္းမရွိတာလား … ေခါင္းမရွိလို႔ စားတာလားေတာ့
မသိဘူးေပါ့ကြာ… ”
က်ေနာ္
ေလးခါေျမာက္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ေၾကာင္ သြားပါတယ္။ ကိုယ့္ ေခါင္းကိုယ္လည္း
မယံုမရဲနဲ႔ ျပန္စမ္း ၾကည့္ရတယ္။
၀ိညာဥ္အိုႀကီးက
ေနာက္ဆံုးစကား ေျပာပါတယ္ …။
“
မင္းကေတာ့ … ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မသိတာ ေနမွာပါကြာ … အခု … မင္းက ဘဲဥႀကီး ျဖစ္ေနၿပီကြ …
”
က်ေနာ္ႏွင့္
ကဗ်ာဆရာ
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ
က်ေနာ္ ထိုင္ေနတုန္း နယ္က ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ ၀င္လာတယ္ …။
က်ေနာ့္၀ိုင္းမွာ
၀င္ထိုင္ရင္း ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။
နာမည္ေတြ
အေၾကာင္း စကားစပ္မိရင္း သူက ေျပာတယ္ …။
“
ငါတို႔ၿမိဳ႕မွာ ရွိတယ္ကြ … ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ … နာမည္က ေအးေအာင္နဲ႔ ေအာင္ေအး
တဲ႔ကြာ … သူ႔မိဘေတြက ဘယ္လို စိတ္ကူးနဲ႔ ေပးခဲ႔ၾကတယ္ မသိဘူး ”
က်ေနာ္
နားလည္သလို အၿပံဳးနဲ႔ သူ႔ကို ျပန္ေျပာရပါတယ္ …။
“
ဪ … မင္းတို႔ ေျပာေျပာ ေနသလိုေပါ့ကြာ … စကားလံုး ရွားပါးမႈဆိုတာ … ”
က်ေနာ့္
သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာ ဘာမွ ျပန္မေျပာ ႏိုင္ပါဘူး။
(
သူ႔မွာကလည္း အာေမဋိတ္ေတြ ရွားပါးေနလို႔ ထင္ပါတယ္ေလ။ )
က်ေနာ္ႏွင့္
ပညာတတ္ အသိုင္းအ၀ိုင္း
“
မင္း မယံုမရွိနဲ႔ … ငါက ပညာတတ္ အသိုင္းအ၀ိုင္း ကကြ … ”
လက္ဖက္ရည္
ဆိုင္ထဲမွာပဲ က်ေနာ္ ႂကြားေနတာပါ။ ( ကိုယ့္အိမ္မွာ ကိုယ္ ႂကြားလို႔လည္း ရတာမွ
မဟုတ္တာ။ )
“
ငါ့အေဖက ဆယ့္ႏွစ္ႀကိဳး ဦးမိုး ”
“
ငါ့အေမက ကေ၀ပညာရွင္ ရတနာခင္ ”
“
ငါ့ဦးေလးက ေအာက္လမ္း တဆံုး ေမာင္ဖိုးလံုး ”
“
….. ….. ….. ”
“
….. ….. ….. ”
“
ကဲ … ငါမေျပာဘူးလား … ငါက ပညာတတ္ အသိုင္းအ၀ိုင္းကပါလို႔ … လက္ဖက္ရည္ဖိုး မင္း
ရွင္းလိုက္ေတာ့ ”
ေျပာၿပီး
က်ေနာ္ ထ ျပန္ခဲ႔လိုက္တယ္။ သူ ထ မ႐ိုက္ခင္ေပါ့ …။
က်ေနာ္ႏွင့္
စိတ္ကူးယဥ္၀တၱဳ
အခု
ေရးၿပီးတဲ႔ ၀တၱဳကို IDEA မဂၢဇင္းတိုက္ကို သြားပို႔ေတာ့ အစ္မ မေနာ္ဟရီနဲ႔
ေတြ႔ပါတယ္။
ၿမိဳ႕ထဲေရာက္ရင္
သူ႔ဆီကို ၀င္မယ္လို႔ ေျပာထားတာကို သတိတရနဲ႔ …
“
ေအာ္ … ဆရာေလး ၿမိဳ႕ထဲေရာက္လို႔ ၀င္လာတာေပါ့ေလ … ”
“
ဟုတ္တယ္ဗ် … က်ေနာ္လည္း ဒုတိယၿမိဳ႕ထဲမွာပဲ က်င္လည္ေနတာ … ပထမၿမိဳ႕ထဲကို
အေရာက္အေပါက္ နည္းတယ္ … ”
အစ္မ
မေနာ္ဟရီ ေၾကာင္သြားပါတယ္။
“
ဘာလဲဟဲ႔ … ဒုတိယၿမိဳ႕ထဲ ဆိုတာ … ”
“
လွည္းတန္း တ၀ိုက္ကို ေျပာတာပါ အစ္မရယ္ … ”
သူ
သေဘာေပါက္ သြားပါတယ္။ ( ေအးေလ … သူလည္း ဂ်ာနယ္ေတြ ဖတ္ထားမွာေပါ့ )
ေနာက္မွ
သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။ ဒီတခါ က်ေနာ္ ေၾကာင္ကလွည့္ပါ။
“
ဒါနဲ႔ … ေႏြဆူးလကၤာ … နင္က နာမ္ခ်ည္းပဲကိုး … ႐ုပ္က ဘယ္နား ထားခဲ႔လို႔လဲ …”
“
ဗ်ာ … အဲ ”
(၀တၱဳအစ
က ၀ဋ္ … ၀တၱဳအဆံုး မွာကို လည္ေတာ့တာပဲ။)
ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္
…။
က်ေနာ္ကလည္း စိတ္ကူးနဲ႔ စာမူ သြားပို႔ေနတာကိုး … ။ ။