အ႐ူးလက္ထဲမွာေသနတ္႐ွိတယ္
သူ႔ျမင္းသူ စိုင္းေနတယ္ဆိုေပမယ့္
စစ္ကိုင္းမွ မဟုတ္ဘူး
ဘယ္ကိုမွလည္း မေရာက္ဘူး
သူေျပာေတာ့ တဟုန္ထိုးဆိုပဲ
အနားသိပ္မကပ္နဲ႔
အ႐ူးလက္ထဲမွာ ေသနတ္႐ွိတယ္။
ဆုပ္လည္းဆူး စားလည္း႐ူးမယ့္ဒုကၡ
အတၱနဲ႔ အေတာမသတ္ႏိုင္တဲ႔ ေလာဘ
ေလာကပါလ ေအာခ်ရပါတဲ႔
အိုဘယ့္... မဟာဥမၼ...။
ဇရာလည္းေထာင္းၿပီ
ခႏၶာလည္းေညာင္းၿပီ
သတိနဲ႔ယွဥ္ အသိ၀င္မွ
မရဏကို ဘ၀ကူးေကာင္းမယ္။
စိတ္မဆိုးၾကပါနဲ႔
ေျဗာင္လိမ္တာ မဟုတ္ပါဘူး
သူ႔ကိုယ္သူကို မသိေတာ့တာ...။
စုန္းစုန္းမျမဳပ္သေ႐ြ႕ေတာ႔
ေလွကေလွာ္ေကာင္းတုန္းေပါ့...
ပဲခူးပဲေရာက္ေတာ့မလိုလို
အမ်ိဳးပဲျမင့္ျမတ္သလိုလိုနဲ႔
တန္ခိုးအာဏာေတြက
ကစားစရာက်ေနတာပဲ။
ကိုေလးျဖဴေရ... ယံုၾကည္တာေတြကို
ေျမာင္းထဲလႊင့္ပစ္ဖို႔လည္း မႀကံဘူး
ယိုေနတာေတြကို
လက္ပိုက္ၾကည့္ေနတာလည္းမဟုတ္ဘူး
အဲဒီအ႐ူးလက္ထဲမွာ ေသနတ္႐ွိတယ္။ ။
4 comments:
အရမ္းေကာင္းတယ္ လာဖတ္သြားတယ္
ကဗ်ာကို ခံစားသြားပါတယ္။ အရမ္းေကာင္းတယ္။
ေရလယ္လန္းတယ္ဗ်ာ။တကယ္ပါပဲဗ်ာ ေတြးလဲေတြးတတ္တယ္။
အရူးက ရူးမွန္းမသိတာ ခက္တယ္ေနာ္
Post a Comment