Tuesday, March 18, 2014

လက္လြတ္စပယ္ ေျပာတတ္သူမ်ား

  
က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္နာမည္ႀကီးၿပီးသည့္ေနာက္မွာ က်ေနာ့္ေနာက္သို႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လိုက္လာၾကေလသည္။
     က်ေနာ္ ကိုင္လိုက္လွ်င္ ေရႊေတာင္ ရႊံ႕ ျဖစ္သည္ဟုပင္ နာမည္ႀကီးေနေသာ က်ေနာ္၏ ေခတ္ ျဖစ္ေနပါသည္။
     (ထိုအခ်ိန္ကာလက ရႊံ႕မ်ား အေတာ္ရွားသြား၍ ေဈးေကာင္းရေသာႏွစ္ ျဖစ္ေလသည္။ ရႊံ႕ျဖစ္ရာေနရာ လယ္ေျမမ်ားလည္း မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ရွားပါးသြားေလၿပီ။)
     ထုတ္ေဝသူ တခ်ိဳ႕ လာၾကသည္။
     ဂ်ာနယ္လစ္ တခ်ိဳ႕ လာၾကသည္။
     အယ္ဒီတာ တခ်ိဳ႕ လာၾကသည္။
     “ဆရာရယ္ ... ဆရာ ေရးၿပီးသမွ်စာကို က်ေနာ္ လာယူပါ့မယ္။ ဆရာ ေရးၿပီးသမွ်ကို က်ေနာ္တို႔ ထည့္ပါ့မယ္ ဆရာ”
     ဒါေတာ့ လြန္ၿပီ။ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ တင္း သြားသည္။
      (သို႔ ... ဒါ႐ိုက္တာ ... ဤေနရာတြင္ေအသင္ခ်ိဳေဆြ၏ သီခ်င္းကို ဇာတ္ဝင္သီခ်င္းအျဖစ္ မထည့္ဖို႔ အႏူးအညြတ္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။ ဤအကြက္မ်ားသည္ ႐ိုးလြန္းေနၿပီ ျဖစ္သည့္အတြက္ သင္ထည့္မိလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသသြားႏိုင္သည္ဟု ကၽြႏု္ပ္ကို ကၽြႏု္ပ္ အသက္အႏၱရာယ္ ၿခိမ္းေျခာက္စာ ပို႔ၿပီး ျဖစ္သည္။)
     “ခင္ဗ်ားတို႔ လက္လြတ္စပယ္ မေျပာၾကနဲ႔ဗ် ... က်ေနာ္ ေရးသမွ် ထည့္မယ္ ဟုတ္လား? ... က်ေနာ္က စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလို ခံစားမိတဲ႔အတိုင္း သီခ်င္းစာသားေတြ ခ်ေရးေနမိတဲ႔ အခ်ိန္ေတြလည္း ရွိတယ္ဗ်။ ... ကဲ ... အဲဒါေတြေရာ ခင္ဗ်ားတို႔ ထည့္မွာလား ...?”။     ။

    

Tuesday, March 4, 2014

ျဖတ္လမ္း

ငါ့ကို ခြင့္လြတ္ပါ ... ကဗ်ာ ရယ္ ...။

မိုး ..... ဆိုေတာ့လည္း ...
... ငါ့ စိတ္ေတြ ... ရြဲတယ္။

ျပန္မက္ခ်င္စရာေကာင္းတဲ႔
အိပ္မက္ေဟာင္း တစ္ပုဒ္တေလေလာက္ေတာင္
ငါ့ ဒိုင္ယာရီေထာင့္မွာ ခိုကပ္မေနဘူး။

ခပ္ယိုင္ယိုင္ ဘဝေလးကို
ခိုင္မတ္ေအာင္ ေက်ာင္းေနရတာနဲ႔တင္
စကားေတြလည္း နာခဲ့ၿပီ။

တံခါးေတြကို လိုက္ရွာေဖြသူဟာ
ေသာ့ကို ရွာဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့ .....။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ...
ေမာ/တိုးလ်စြာ ကံၾကမၼာကို ေမးမယ္ ...
ေသျခင္းကို သြားဖို႔ရာ ...
ဘယ္လမ္းက ... အနီးဆံုးလဲ?။     ။