Monday, January 4, 2010

မ်က္မျမင္ပုဏၰားေလးေယာက္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ


ေရွးယခင္ကေတာ့ မ်က္မျမင္ ပုဏၰား ေျခာက္ေယာက္သည္ ဆင္တစ္ေကာင္ကို ကိုင္စမ္း၍ ထင္ရာ ေျပာခဲ႔ၾကဖူးေလသည္။ ယေန႔ေခတ္၏ မ်က္မျမင္ ပုဏၰားေလးေယာက္သည္လည္း အားက်မခံ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာႀကီးကို ကိုင္စမ္း၍ ထင္ရာေျပာေနၾကေလၿပီတကား ...။
ပထမဆံုး မ်က္မျမင္ပုဏၰားကား ေရႊပုဏၰားဟု အမည္တြင္ေလသည္။ ထိုေရႊပုဏၰားသည္ ဒီမိုကေရစီ၏ လူ႔အခြင့္အေရးဟူေသာ အစိတ္အပိုင္းအား ကိုင္စမ္းမိေလသည္။ ထိုအခါ ေရႊပုဏၰား စဥ္းစားေလသည္ ... လူ႔အခြင့္အေရး ......
“လူ႔အခြင့္အေရးတဲ႔ .. ငါဟာ လူပဲေလ ... အဲဒီေတာ့ လူျဖစ္လာရင္ ရသမွ် အခြင့္အေရးကို မလြတ္တမ္း ကို္င္စြဲသိမ္းပိုက္ထားရလိမ့္မယ္” ......
ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေရႊပုဏၰား၏ ဒီမိုကေရစီ ဖြင့္ဆိုခ်က္ကား အခြင့္အေရးကို ရသမွ် ဆုပ္ကိုင္ထားႏိုင္ေရး ျဖစ္ေလသည္။
ဒုတိယပုဏၰားကား ေအးပုဏၰား ဟူေလ၏။ သူသည္ကား ဒီမိုကေရစီ၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ကို္င္စမ္းမိေလသည္။ သူသည္လည္း စဥ္းစား၏ .....
“လြတ္လပ္ခြင့္ .. ငါသိတာ လြတ္လပ္ခြင့္ေတာ့ မသိဘူး လြတ္လပ္ေရးဆိုတာကိုေတာ့ တခ်ိဳ႕ေတြ ေျပာၾကတာ လက္နက္ကိုင္တိုက္မွ ရမယ္ဆိုပဲ ... အဲဒါဆို လြတ္လပ္ခြင့္ဆိုတာ လက္နက္နဲ႔ သက္ဆိုင္လိမ့္မယ္ ထင္တယ္”
ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေအးပုဏၰား စဥ္းစားမိသည္မွာကား ဒီမိုကေရစီဆိုသည္မွာ ေသနတ္ကို တြင္တြင္သံုးရသည္ဟု။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ထိုေအးပုဏၰားသည္ မည္သည့္အေရးကိစၥ၌မဆို ေသနတ္ျဖင့္သာ ေျဖရွင္းေလေတာ့၏။
မန္းပုဏၰားဟူေသာ တတိယပုဏၰားကား ကိုယ္ပိုင္စည္းကမ္းဆိုသည္ကို ကိုင္စမ္းမိေလသည္။ ထိုအခါ သူသည္လည္း စဥ္းစား၏ ...
“ကိုယ္ပိုင္စည္းကမ္းဆိုတာ ငါတို႔ရဲ႕ စည္းကမ္းကို ေျပာတာပဲ” ...
ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ စိတ္ႀကိဳက္ စည္းကမ္းမ်ား ထုတ္၍ ဒီမိုကေရစီ၏ စည္းကမ္းဆိုသည္မွာ သူတို႔ထုတ္ေသာ စည္းကမ္းမ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္ဟု တရားေသ ေျပာေနေလသည္။
စတုတၳပုဏၰားသည္ ေရြးေကာက္ပြဲ အစိတ္အပိုင္းကို ကိုင္စမ္းမိေလသည္။ ထိုပုဏၰား၏ အမည္သည္ကား စိန္ပုဏၰား ျဖစ္ေလသည္။ စိန္ပုဏၰား စဥ္းစားမိသည္မွာကား ...
“ေရြးေကာက္ပြဲဆိုေတာ့ ဘာခက္တာမွတ္လို႔ ... ငါတို႔ ေရြးထားတဲ႔သူကို ေကာက္ၿပီး တင္ေျမွာက္လိုက္႐ံုေပါ့ ဟားဟား ..”
မ်က္မျမင္ပုဏၰားေလးဦး ေပါင္းစပ္၍ ဒီမိုကေရစီကို အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ၾကေလသည္။
“ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ရသမွ် အခြင့္အေရးကို မလြတ္ေအာင္ ေသနတ္ကို တြင္တြင္သံုးၿပီး ငါတို႔ထုတ္ထားတဲ႔ စည္းကမ္းအတိုင္း ေရြးထားတဲ႔သူကို တင္ေျမွာက္တာဟာ ဒီမိုကေရစီပဲကြ ဟားဟား ဟားဟား ဟားဟား ....”
ေခတ္သစ္ မ်က္မျမင္ပုဏၰားေလးဦးသည္ ထင္ရာစိုင္းေနၾကေလၿပီတကား။ ။

13 comments:

ျမတ္မြန္ said...

ဖတ္ၿပီးပုဏၰားေတြနဲ႔ ရယ္သြားတယ္..။

Moe Cho Thinn said...

ေနာက္ဆုံး အႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ေတာ႔ ထင္ရာစိုင္း ဒီမိုကေရစီဆိုတာၾကီး ျဖစ္ေနပါေပါ႔ ကိုေႏြဆူးေရ..

ပုဏၰားေတြ ဘာလို႔ အလင္းမရႏိုင္ေသးပါလိမ္႔..

ကုိေအာင္ said...

မ်က္မျမင္ ပု႑ားေတြက အသက္ၾကီးလားလုိ႕ ေလးေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တာလား၊ လက္ရွိ ေလးေယာက္ေရာ ဘယ္ေတာ့ ပင္စင္ယူၾကမလဲ ...း)

SHWE ZIN U said...

မွန္ပါတယ္ဗ်ာ

Flower said...

အဲ... ဆင္ၾကီးကေန ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္သြားပါေရာလား..
စိတ္ကူးကေတာ႕ေကာင္းပ

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

ကုိေႏြဆူးလကၤာတုိ႕ကေတာ့ လုပ္ခ်လုိက္ၿပန္ၿပီ...:D

Nge Naing said...

ဟုတ္တယ္ ေက်ာင္းမွာ ငယ္ငယ္က သင္ရတာ ပုဏၰား ၆ ေယာက္ပါ။ အခု ေလးေယာက္ပဲက်န္ေတာ ့ႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ေနတယ္။ ဒီပို႔စ္ေလးေကာင္းတယ္။ သေဘာက်တယ္။

Anonymous said...

သူတို႔က ဘယ္ေတာ့မွ ပင္စင္ယူမဲ့ပံုမေပၚဘူး

Kyaw Nyo Thway said...

“ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ရသမွ် အခြင့္အေရးကို မလြတ္ေအာင္ ေသနတ္ကို တြင္တြင္သံုးၿပီး ငါတို႔ထုတ္ထားတဲ႔ စည္းကမ္းအတိုင္း ေရြးထားတဲ႔သူကို တင္ေျမွာက္တာဟာ ဒီမိုကေရစီပဲကြ ဟားဟား ဟားဟား ဟားဟား ....”

ခင္ညားေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ႔သူ ဟားဟား :D

ယြန္း said...

မွန္လိုက္ေလ
သူတို ့ရဲ ့ဒီမိုကေရစီကိုေပၚလြင္ေအာင္ေရးထားတာ မ်က္လံုးထဲ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေယာင္မိပါေသးတယ္

ေျခလွမ္းသစ္ said...

မွန္တာေပါ့ဗ်ာ .. သူတို႔ေျပာေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီက အကို ဘာသာျပန္ထားတဲ့ အတိုင္းပါပဲ ...

lovelessguiter said...

ဒီမိုကေရစီအေၾကာင္းကို ေသခ်ာမွတ္သားသြားတယ္... အဟ...ေအာ.. ပုဏၥာ ပုဏၥား

Younggun said...

ဆိတ္သိုးကေန.. ပု႑ားေတြအထိ ေသခ်ာဖတ္သြားတယ္ဗ်။ .. က်ေနာ္ ေရးခဲ့သလိုပဲ ဆရာတာရာမင္းေဝကို သတိရမိေစတယ္ဗ်ာ။ ပံုတူတယ္ ေကာ္ပီပြားမ်ား ေရးတယ္ ဆုိတာ မဟုတ္ရပါဘူး။ ဒီလို အေတြးနက္နက္နဲ႔ အေရးတတ္တတ္ကို.. ေလးစားမိတာပါ။ ဒါမ်ဳိးေတြ ဆက္လက္ပံုေဖာ္ေရးသားႏုိင္ပါေစ.။