Monday, December 21, 2009

ပန္းမရွိတဲ့ကမၻာထဲက လိပ္ျပာအိပ္မက္


မလွမပ ရက္ဖြဲ႔ထားတဲ႔
မိုးတိမ္စေတြကိုပဲ အျပစ္တင္ရမလား ...
တကယ္ဆို ငါ့ေကာင္းကင္က
ဟိုးတုန္းကတည္းက မွိန္လြန္းပါတယ္။

မႈန္သီ၀ါးေ၀ေနတဲ႔
ၾကယ္တပြင့္တေလေတာင္
ရင္ခြင္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲမေနဘူး ...
ကာရန္ပ်က္ေနတဲ႔
ကဗ်ာနက္နက္ေတြပဲ
ပန္းခ်ီကားထဲ ေခြေခါက္တြန္႔လိမ္လို႔။

ေသခ်ာပါတယ္ ...
ဒါပါပဲကြယ္လို႔ မင္းမေျပာသေရြ႕
ဒါဟာ ပံုျပင္မဟုတ္ေသးဘူး။

ရပါတယ္ ...
ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းနဲ႔ေတာင္
ငါ့ကို မလြမ္းပါနဲ႔ ...
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ဆိုေပမယ့္
တစ္ကမၻာလံုးေတာင္ ပါလို႔ရတာပဲေလ။

ဘယ္ေလာက္ေ၀းမွာလဲ
ဘယ္ေလာက္ အေ၀းမွာလဲ
မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ဇာတ္ခံုမွာ
ကန္႔လန္႔ကာခ်ၿပီး ထားသြားေပမယ့္
ညကနက္ေနဆဲမို႔
ငါ့ကို ဆက္အိပ္ခြင့္ျပဳပါ။ ။

12 comments:

မင္းဒင္ said...

ညကနက္ေနဆဲမို႔
ငါ့ကို ဆက္အိပ္ခြင့္ျပဳပါ။ ။
...............
ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ ဆက္သာအိပ္ဗ်ာ။ စားခ်ိန္က်မွ ႏွဳိးလုိက္ပါ့မယ္။

မင္းဒင္

Unknown said...

တကယ္ဆို ငါ့ေကာင္းကင္က
ဟိုးတုန္းကတည္းက မွိန္လြန္းပါတယ္။

သိပ္ေကာင္းတဲ့ စာသားပဲ။ ခံစားခ်က္ခ်င္းလာတိုက္ဆိုင္ေနတယ္။

ၾကယ္ျပာ said...

ကဗ်ာေလးကိုႏွစ္သက္စြာခံစားသြားပါတယ္ ...

ေမာင္သုည said...

ကဗ်ာေတြခံစားရတယ္ဗ်ာ

Unknown said...

ဘယ္ေလာက္ေ၀းမွာလဲ
ဘယ္ေလာက္ အေ၀းမွာလဲ
မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ဇာတ္ခံုမွာ
ကန္႔လန္႔ကာခ်ၿပီး ထားသြားေပမယ့္
ညကနက္ေနဆဲမို႔
ငါ့ကို ဆက္အိပ္ခြင့္ျပဳပါ။ ။

ရင္ဘတ္ထဲအထိေရာက္တယ္

Beauty Studio USA Branded Store said...

မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ဇာတ္ခံုၾကီးက ေအာပါရာဇာတ္ခံုျဖစ္လာမယ့္တေန႔
ေမ်ာ္တလင့္လင့္ ရင္တြင္းငံလင့္ေနတယ္ဗ်ာ။ လာဗ်ာ..ကိုေႏြဆူးေရ
ဆက္အိပ္ေနရင္းေစာင့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။

Anonymous said...

ကဲကဲ ဆက္အိပ္ေစ
:P

စိုင္းေလာဝ္ပိန္း said...

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ဆိုေပမယ့္
တစ္ကမၻာလံုးေတာင္ ပါလို႔ရတာပဲေလ။

ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႕ ...ဆက္အိပ္ :D

Anonymous said...

ေကာင္းပါ၏ ကဗ်ာေလး

ကိုလူေထြး said...

တေရးႏိုးထေရးတဲ့ ကဗ်ာကိုး...

းဝ)

SHWE ZIN U said...

ကဗ်ာ ေလးကိုေတာ႔ စြဲလန္း သြားၿပီ ေက်းဇူးဘဲဗ်ာ

win latt said...

“အဆံုးသတ္မွာပါေလ“
လိွဳင္းခပ္တဲ့ေရျပင္
ဘယ္လိုပင္ ျပင္းျပင္း
တည္ျငိမ္ျခင္း တေနရာ
အဆံုးသတ္မွာပါေလ.....။
ေလွ်ာက္လွမ္းဆဲ ေျခရာ
ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး
တစ္ေထာက္နားမွတ္တိုင္မွာ
အဆံုးသတ္မွာပါေလ...။
အေျပာ ဘယ္လိုပင္ေကာင္းေကာင္း
အခ်ိန္ေတြ ရွည္ၾကာေျငာင္း
ပါးစပ္ေညာင္းရင္ျဖင့္
အဆံုးသတ္မွာပါေလ...။
ညတာေတြ ဘယ္လိုရွည္ရွည္
အလင္းေရာင္ ေနျခည္ေပါက္ရင္ေတာ့
အေမွာင္ကမၻာကို ရုန္းထြက္လို႔
အဆံုးသတ္မွာပါေလ...။
မလွမပ ရက္ဖြဲ႔ထားတဲ႔
မိုးတိမ္စေတြ.....
မွဳန္သီေဝဝါးဝါး
ၾကယ္စင္မ်ားေတြ...
ကာရန္ပ်က္ ကဗ်ာနက္နဲ႔
ေဆးပ်က္တဲ႔ ပန္းခ်ီကားေတြ
(ျပီးေတာ့)
ရီစရာ ပံုျပင္မ်ားကို
မင္းရင္ဘတ္ထဲက ဖြင့္ဟဆိုလဲ
အပိုစကားျဖစ္ က်န္ရစ္မွာမို႔
လြမ္းလို႔က်န္ရစ္မဲ႔ေန့
အဲဒါေတြ အဆံုးသတ္မွာပါေလ....။
...............“ေရာက္ပါတယ္”ေလာက္ပဲ ေျပာတတ္တဲ့ ကိုအဟြာ(ေႏြဆူးလကၤာ) ကို တစ္ဖြဲ႔တစ္ႏြဲ႔ အျမဲေျပာခဲ႔ပါတယ္ေနာ္...။(ခနဲ႔တာမဟုတ္ပါ)ခင္မင္တတ္တဲ့စိတ္ခ်င္း ကြာျခားေၾကာင္း သိေစခ်င္တာသက္သက္ပါ။ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။