Thursday, July 30, 2009

ဖုန္းသရဲ

(၁)
(အဲဒီမွာ တယ္လီဖုန္း တစ္လံုး ရွိတယ္ ...။)
ေက်ာင္းပိတ္ခါနီး ဂီတသံေတြက ခြဲခြာျခင္းရဲ႕ ျပယုဂ္တခ်ိဳ႕လည္းျဖစ္ရဲ႕။ အလြမ္းတိမ္တိုက္မဲမဲေတြ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ရဲ႕ အေနာက္ေတာင္ေထာင့္ဆီကေန ထစ္ခ်ဳန္းသံမေပးပဲ တိတ္တိတ္ေလး ၀င္ေရာက္လာေနၿပီေလ။ ဟုတ္တယ္ ... မၾကာခင္မွာ ႏွလံုးသားရွိသူတိုင္းရဲ႕ ရင္ဘတ္ဆီ အလြမ္းမိုးေရစက္ေတြ တဖြဲဖြဲ ရြာသြန္းလာလိမ့္မယ္။
"ေက်ာင္းက တစ္လပဲပိတ္မွာပါ ... ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ရင္ ျပန္ေတြ႕ၾကရမွာပဲ"
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္တစ္လဟာ တစ္ကမၻာေလာက္ၾကာတယ္ထင္ရတဲ႔အေၾကာင္း သူသိသင့္ပါတယ္။ အဲဒီလိုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ သစ္သီးခ်ိဳေလးက အရာတိုင္းကို ခပ္ေပါ့ေပါ့ေနတတ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ စကၠန္႔တိုင္း သူ႔ကို လြမ္းေနမယ့္အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ေကာင္မေလးရဲ႕မ်က္၀န္းေတြ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေငးၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ဇူလိုင္လမွာ စကၠန္႔ေပါင္း ႏွစ္သန္းေျခာက္သိန္း ခုႏွစ္ေသာင္းရွစ္ေထာင့္ေလးရာ ရွိေၾကာင္းကို မေျပာလိုက္မိဘူး။
အဲဒီကာလက နာရီေတြ ဆိုးခဲ႔ၾကတယ္...။ သူငယ္ခ်င္းလည္းမက ခ်စ္သူလည္းမက်တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ခြဲခြာခ်ိန္ဟာ ေအးစက္စက္နဲ႔။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ထိတ္ခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ မရက္စက္လိုက္ပါနဲ႔ ကံၾကမၼာရယ္ ...။ အလြမ္းေတြ မီးေလာင္ရင္ ဘယ္ေဆာင္းမွ ႏွင္းက်ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

(၂)
"ငါ သတိရရင္ ဖုန္းဆက္မွာေပါ့ဟာ ... နင္သာ ဘယ္မွမသြားနဲ႔"
(အဲဒီမွာ တယ္လီဖုန္းတစ္လံုးရွိတယ္...။ အဲဒီ တယ္လီဖုန္းေဘးမွာ မိုးေရေတြ ရႊဲေနတဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ငုတ္တုပ္ထိုင္ေနတယ္။)
ဖုန္းေဘးမွာ ေစာင့္ေနရင္း ေက်ာင္းပိတ္ခါနီး ဂီတသံေတြ ျပန္ျမင္ေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ အခ်ိဳၿမိန္ဆံုး သစ္သီးေလးတစ္လံုးရဲ႕ စကားသံ ခ်ိဳခ်ိဳေလးကို ျပန္လည္စားသံုးမိတယ္။ စိတ္ကူးထဲမွာေပမယ့္ အရသာက သိပ္မကြာလွပါဘူး။
အဲဒီစကားေလးေတြနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ပီတိေတြျဖစ္လို႔။ နယ္ၿမိဳ႕ေလးဆိုေတာ့လည္း ဟန္းဖုန္းေတြ ဘာေတြလည္း မရွိ။ အိမ္က တယ္လီဖုန္းေလး ေနေကာင္းပါေစလို႔ ဆုေတာင္းတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြက 'ငေၾကာင္' တဲ႔။ မင္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ငါဟာ ေၾကာင္႐ံုတင္မကဘူး၊ အေတာ္ေလးကို ႐ူးသြပ္ေနသူပါ သစ္သီးခ်ိဳေလးရယ္။
လြမ္းလိုက္တာ ေကာင္မေလးေရ ...။ ဖုန္းလာရင္ေတာ့ အလြမ္းရဲ႕ ခါးသီးမႈေတြကို စကားသံခ်ိဳေလးေတြက အႏိုင္ယူသြားၾကလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။
[အိပ္မက္ = "မင္းကိုၾကည့္ရတာ သနားလိုက္တာကြာ ... ထမင္းလည္းမစား၊ ေရလည္းမေသာက္ပဲ ငါ့ေဘးမွာခ်ည္း ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္။ သြားပါ ... ေအးေအးေဆးေဆးေနပါကြာ ... အရင္ကလည္း ဖုန္းလာရင္ ငါလွမ္းေအာ္ေနက်ပဲ"
ဖုန္းေဘးမွာ အၿမဲထိုင္ေစာင့္ေနတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို သနားသြားလို႔ထင္တယ္။ ေဘးက တယ္လီဖုန္းက က႐ုဏာအျပည့္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာတယ္။
"အခုလာမယ့္ဖုန္းက ငါ့ဘ၀ရဲ႕ အရမ္းအေရးႀကီးတဲ႔ ဖုန္းကြ၊ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ငါကေတာ့ ဆက္ေစာင့္ရမွာပဲ ... ဘာမွ လာသနားမေနနဲ႔"
႐ုတ္တရက္ ေဒါသထြက္သြားတဲ႔ တယ္လီဖုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ...
"ေနေပါ့ကြာ ... ငါက ေစတနာနဲ႔ေျပာတာကို၊ ဒီပံုအတိုင္းသာ မင္းဆက္ေစာင့္ရင္ မင္းေသလိမ့္မယ္"
"ဟား ဟား ငါမေသခင္ ငါ့သစ္သီးခ်ိဳေလးဆီက ဖုန္းလာမွာပါကြ ... မင္း ေစာင့္ၾကည့္"]
ဒီလိုပါပဲ ... ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ႔ေကာင္က အိပ္မက္ထဲအထိ တယ္လီဖုန္း ေစာင့္ေနတာပါ။ သူသတိရတဲ႔အခါ ဖုန္းလာလိမ့္မယ္ ထင္တာပဲ။ သစ္သီးခ်ိဳေကာင္မေလးေရ ...။ ငါကိုက ယံုၾကည့္လြန္းပါတယ္ကြယ္။

(၃)
အလြမ္းေတြကလည္း အံု႔မိႈင္းေနတာ ၾကာပါၿပီေကာ။ ေနမင္းႀကီးလည္း အေရွ႕ကေန အေနာက္ကို ေလွ်ာက္ေနလိုက္တာ ခဏခဏပဲ။ အက်ႌအနီေလးေတာင္ အလြမ္းေတြနဲ႔ စိုရႊဲလို႔။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ညမရွိတာ ၾကာခဲ႔ပါၿပီ။
ေကာင္မေလးေရ ...။ ငါ့ႏွင္းဆီခင္းေတြ ေျခာက္ေသြ႕ကြဲအက္ေတာ့မယ္ကြဲ႕။ ယံုၾကည္မႈေတြ တစစ ၿပိဳက်။ ငါ့ႏွလံုးသားဟာ ႐ိုးျပတ္ေတြထဲမွာ ကန္ခံရတဲ႔ ေဘာ္လံုးတစ္လံုးလို နာက်င္ေၾကမြလို႔။ ငါရင္ခုန္ရတာ ခါးလြန္းတယ္ကြယ္။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ နဲနဲေလးေတြနဲ႔ပဲ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္။ လမင္းႀကီးလည္း ကမၻာကို တစ္ပတ္ျပည့္ေအာင္ပတ္ဖို႔ အရွိန္ယူေကာင္းတုန္း။ မိုးေတြကလည္း ထစ္ခ်ဳန္းသံ ေပးတလွည့္ မေပးတလွည့္နဲ႔ သည္းသည္းမည္းမည္း။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဖုန္းဆက္ေစာင့္တုန္းေပါ့။ ဖုန္း ... ဆက္ ... ေစာင့္ ... တုန္း .... ။ ။
(ဇာတ္လမ္းကေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။ ဇာတ္လမ္းမဆံုးလိုက္ဘူး မထင္ပါနဲ႔။ ဇာတ္သိမ္းသြားပါတယ္။ ဇာတ္ေပါင္းေတာ့ ... သစ္သီးခ်ိဳေလးဆီက ဖုန္းမလာပါဘူး။ အဲဒီမွာ တယ္လီဖုန္းႀကီးေျပာတဲ႔အတိုင္း အဲဒီဇာတ္လိုက္ဟာ ဖုန္းေစာင့္ရင္း အေညာင္းမိၿပီး အစာအိမ္မိႈတက္ ေသသြားပါသတဲ႔ ...။
ေၾသာ္ ... ေျပာရဦးမယ္ ...
အဲဒီမွာ တယ္လီဖုန္းတစ္လံုးရွိတယ္။ အဲဒီ တယ္လီဖုန္းက မၾကာခဏ ကလင္ ကလင္ နဲ႔ ထ ထ ျမည္ေနတတ္ေလရဲ႕ ...။)

14 comments:

ဝက္ဝံေလး said...

အီ ေၾကာက္ခ်ာၾကီးပါလား လို႔ ဟရုိးးးး

yaewoori said...

ငွက္မ ေတာ္ေတာ္ ျမန္

1 ယူမလို႕ဟာ
ဟီး လူ႐ိုင္းေလး ဆီက idea ရသြားတယ္ထင္ပ
ကြန္ျပဴတာသရဲ ေကာ ေရးေလ

ေကာင္းကင္ျပာ said...

ငါ သတိရရင္ ဖုန္းဆက္မွာေပါ့ဟာ နင္သာ ဘယ္မွ မသြားနဲ႔၊
အဲလိုမွာတာ ထမင္းစားေရေသာက္ေတာ့ရတယ္ ထင္ပါတယ္ေနာ္

MANORHARY said...

လာဖတ္သြားပါတယ္

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

သရဲ...........မီးမီးေၾကာက္စ္ေၾကာက္စ

အဟဲ စတာ
ဇာတ္လမ္းေလးက အဆန္းေလးေပါ့

နဒီမုိးညဳိ said...

ဖုန္း..ဆက္လုိက္ရမလား..
ဟီးးးး

ေဆာင္းယြန္းလ said...

အေရးအသားကေတာ့ရွယ္ပဲဗ်ာ
မိုက္တယ္ဗ်...

မဂၤလာပါ .... said...

ေတာ္ျပီကြာဒီဖုန္းစုတ္ၾကီးကို လႊင္႔ပစ္လိုက္စမ္းပါ...။

ငွက္ငယ္ေလး said...

ဇတ္လမ္းေလးလာဖတ္သြားတယ္ေနာ္ း)

Sonata Cantata said...

ဖိုးခ်ိဳ ဆိုခဲ့တဲ့ "အေဆာင္သရဲ" ဆိုတဲ့သီခ်င္းကို သတိရသြားတယ္...

ဆူးရင့္ said...

အား က်ေနာ္လည္း အရင္က
အဲလို ေစာင့္ခဲ့ဖူးတယ္ဗ်ာ။
အင္း
မေသတာ
ကံေကာင္းတယ္လို့
ေျပာရမွာေပါ့။
ဇာတ္လမ္းေလးက ေကာင္းမွ ေကာင္း

Angel Shaper said...

အင္မတန္ေကာင္းေသာ ဇာတ္လမ္းေပတည္းးးးးးးး

win latt said...

ဖုန္းသရဲ ကိုယ္စားသနားမိပါေၾကာင္း...။

kiki said...

အေဆာင္သရဲ .. ဖုန္းသရဲ ..
လမ္းသရဲ .. အင္တာနက္ သရဲ ..

အံမေလးျဗန္ ့ .. သရဲေပါင္းစံု လႊတ္ေတာ္ ပါလား

ဖုန္းသရဲ ေလးမွာေတာ့ သနားစရာပါ ...
ေတာ္ျပီ.. ေနာက္ဆို ဘူဒု ့မွ ယံု ေဒါ့ဘူးးး