Friday, March 6, 2009

ေ၀းကြာျခင္း


ေတာဘုရင္ျခေသၤ့ႀကီးက ေတာင္ကုန္းထိပ္ကေန ေအာ္လိုက္တယ္ ...
“ငါ့ေတာအုပ္ထဲက သားရဲတိရစာၦန္မ်ား အဆင္ေျပၾကရဲ႕လား ?”

“ေျပပါတယ္ !!!”


သားရဲတိရစာၦန္ေတြရဲ႕ ၿပိဳင္တူေျဖလိုက္သံနဲ႔အတူ ေတာဘုရင္ ျခေသၤ့ႀကီး ေက်နပ္သြားတယ္။
“အဆင္မေျပပါဘူး . . . ကယ္ပါဦး !”
“အရွင္ကယ္ပါ . . . ဒုကၡေရာက္လြန္းလို႔ပါ !”
တိရစာၦန္ႀကီးေတြရဲ႕ေအာက္က ပုရြက္ဆိတ္ေလးေတြက အားကိုးတႀကီး ေအာ္ေျပာၾကတယ္။ အေကာင္ေသးေတာ့လည္း အသံမက်ယ္ႏိုင္ဘူးေပါ့ ...။
ေတာင္ထိပ္ေပၚက ေတာဘုရင္ႀကီးကေတာ့ မၾကားဘူး ...။ ျမင္လည္းမျမင္ဘူး။ ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ သူ႔ေတာအုပ္သူ ေက်နပ္ေနေလရဲ႕။ ။

10 comments:

ကုိေအာင္ said...

အဲဒီျခေသၤ့ၾကီး မေသေတာ့ဘူးလားဗ်ာ။

win latt said...

တုိတုိေလးေတြနဲ႕ ထိထိမိမိေရးတတ္တဲ့ ပညာကို ေလးစားပါတယ္။

မဆုမြန္ said...

ကြက္တိပဲ..ေရးထားတာ တိုတုိေလးနဲ႕ ထိတယ္..

စိုင္းေလာဝ္ပိန္း said...

ခ်ဥ္ေသ့ႀကီးက မေတြ႕ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာေနမွာ။

said...

အဲဒီအေရးအသားေတြေၾကာင့္ အၿမဲေစာင့္ဖတ္တာ။

ပု႐ြက္ဆိတ္က အ တာကိုး၊ အမွန္က ျခေသၤ့ၾကီး ေပၚက သန္း ျဖစ္ရမွာ။ ျခေသၤ့ၾကီး စိန္စီလဲ သူစီသလိုပဲ ျခေသၤ့ၾကီး ဖဲေမြ႔ယာေပၚမွာ လဲေလွာင္းလဲ သန္း လဲပဲ။

ဒါေပမယ့္ ျခေသၤ့ၾကီး ကိုယ္ေပၚမွာ သန္းေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။

kiki said...

အဲဒီျခေသၤ့ၾကီးက ေနပီေတာမွာေနဒါလားဟင္...
ဘာလို့ အဲဒီေတာ က်ေတာ့ ေတာမီးမေလာင္တာပါလိမ့္..
Australia Victoria မွာေလာင္မဲ ့အစား အဲဒီ ေနရာမွာ ေလာင္ရင္ ပရြက္ဆိတ္ေလးေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိမွာေနာ္....

ဆန္းဝင္း said...

ထိတယ္ မိတယ္ေဟ့

Miyuki said...
This comment has been removed by the author.
^Miyuki^ said...

I like this post :)

Unknown said...

ေလာကၾကီးက ဒီလိုပါပဲ..