Thursday, September 4, 2008

႐ြာထဲက ထန္းရည္၀ိုင္း

စစ္ပြဲေတြၾကားထဲက
အနာဂတ္ကမၻာဟာ
စိုးရိမ္စရာအေျခအေနနဲ႔
ရစရာမ႐ွိေအာင္ကိုေမွာင္တယ္။
အႏိုင္အ႐ံႈးဆိုတာကို
လိုခ်င္သလိုရေနသူေတြနဲ႔
မေသခ်င္ပဲေသေနရသူေတြ
႐ွိေနၾကဦးမွာပဲေလ။
သန္းေခါင္ေက်ာ္လာရင္ေတာ့
ေ႐ႊေရာင္လႊမ္းတဲ႔မနက္ခင္းတစ္ခုကို
အေရာက္သြားႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္လို႕
႐ူးေၾကာင္မူးေၾကာင္နဲ႔ေျပာေနၾကေလရဲ႕။
ေမာင္တို႔႐ြာထန္းရည္၀ိုင္းမွာ
ေအးေအးလူလူဆူဆူညံညံနဲ႔ပဲ
ငမိုက္သားကာလသားတစ္စု
မူးေနတာေတာင္မိုက္ေကာင္းတုန္း။
ဒီလိုညေနမ်ိဳးဆို
မိုႏိုသံစဥ္ေက်းလက္သီခ်င္းေတြ
ကေဒါင္ကဒင္တီးျပတတ္တဲ့
ေရဘင္အတုနဲ႔မယ္ဒလင္သမားကဇာတ္လိုက္။
စီကနဲဆိုခ်က္ႀကီးပါတယ္
ရထားတဲ႔လူမိုက္ဘြဲ႕နဲ႔
႐ွိေနတဲ့အရည္အခ်င္းကအံကိုက္
ေရးထားတဲ႔အေႁကြးစာရင္းကိုဂ႐ုမစိုက္။
ဒို႔႐ြာထန္းေတာမွာလူစံုရင္
အရည္မရအဖတ္မရေတြေျပာရင္း
ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ကမၻာနဲ႔ကိုခ်ီလို႔။ ။

(ဆရာေစာေ၀ကိုေလးစားလို႔ သူ႔လိုႀကိဳးစားေရးၾကည့္တာပါ
ဆရာအျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါေစ။)
(ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ၿပီးရင္ အစဆံုး စာလံုးေလးေတြခ်ည္း
တစ္ေခါက္ျပန္ဖတ္လိုက္ပါဦး)

1 comments:

Anonymous said...

ရြာထဲက ထန္းရည္ဝိုင္းႀကိဳက္တယ္ဗ်ိဳ႕။ ကၽြန္ေတာ္လည္းလာေသာက္ဦးမယ္။